Definicja wycieraczki
Wycieraczka ? element wyposażenia samochodu albo innego pojazdu wyposażonego w przednią szybę (tramwaj, autobus, trolejbus, lokomotywa, pociąg, samolot, a także statek, prom, barka, koparka, ładowarka, kombajn albo ciągnik rolniczy), mający za zadanie ścieranie z niej deszczu, mżawki, gradu, śniegu i błota podczas jazdy.
Pierwsze projekty pojawiły się na początku XX wieku, w 1903 patent został przyznany Mary Anderson (wynalazczyni) oraz Irlandczykowi Jamesowi Henry'emu Apjohnowi, a także w 1911 kapitanowi Gladstone'owi Adamsowi.
Jedną z osób, którym przypisuje się ten wynalazek, był Polak, Józef Hofmann (1876?1957), którego pomysł wdrożony został do seryjnej produkcji w fabryce Forda.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wycieraczka
Encyklopedycznie o przepływomierzu
Przepływomierz ? przyrząd pomiarowy służący do pomiaru strumienia objętości lub masy materii poruszającej się przez daną powierzchnię prostopadłą do kierunku przepływu.
Zdecydowana większość przepływomierzy służy do pomiaru przepływu cieczy, znacznie mniej konstrukcji służy do pomiaru przepływu gazów. Ponieważ ustrój pomiarowy przepływomierzy wskazuje zwykle wartość chwilową przepływu, konieczne jest zintegrowanie ich z licznikiem. Zatem całkowita objętość materii, która przepłynęła, jest uzyskiwana na drodze całkowania wartości natężenia przepływu w czasie (w kolejnych chwilach).
W konstrukcjach przyrządów pomiarowych do pomiaru przepływu można wyróżnić trzy główne grupy przepływomierzy oparte na:
oddziaływaniu mechanicznym
zjawiskach falowych: przepływomierze ultradźwiękowe oraz optyczne ? wykorzystujące efekt Dopplera
istnieniu pola elektromagnetycznego ? oparte na prawie indukcji elektromagnetycznej Faradaya
Historycznie najstarsze są przepływomierze wykorzystujące mechanikę płynów. Są to często przepływomierze najprostsze w konstrukcji.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Przep%C5%82ywomierz
Kilka faktów o silniku diesla
Silnik o zapłonie samoczynnym (znany jako silnik wysokoprężny lub silnik Diesla, ZS) ? silnik cieplny spalinowy tłokowy o spalaniu wewnętrznym, w którym ciśnienie maksymalne czynnika jest znacznie większe, niż w silnikach niskoprężnych (z zapłonem iskrowym), a do zapłonu paliwa nie jest wymagane żadne zewnętrzne źródło energii, ma miejsce zapłon samoczynny1. Do cylindra dostarczane jest powietrze, kiedy tłok zbliża się do swojego GMP następuje wtrysk paliwa, które następnie spala się po przekroczeniu w komorze spalania temperatury jego zapłonu. Do zainicjowania zapłonu nie są potrzebne tak jak w przypadku silnika o zapłonie iskrowym zewnętrzne źródła ciepła1. Stopień sprężania w silnikach wysokoprężnych mieści się w przedziale 12-251.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_o_zap%C5%82onie_samoczynnym